Ўзбекистон халқлари турмуш тарзининг шаклланиш тарихи милоддан аввалги 6—7-асрларга тўғри келади.

Кўпгина урф-одатлар ва урф-одатлар миллий ва диний байрамлар – «Наврўз» баҳорги тенгкунлик куни, Рамазон ҳайити ва Қурбон ҳайитлари, оилавий тантаналар – тўйлар, фарзанд туғилиши ва бошқалар билан боғлиқ.

Тарихан ўзбек халқининг асосий анъаналаридан бири меҳмондўстликдир. Халқ орасида дастурхон тўкин-сочинлигидан, оиланинг тўкин-сочинлигидан қатъи назар, меҳмонни қабул қилиш қобилияти юксак қадрланади. Шунинг учун, агар сиз ўзбек маҳалласида бўлсангиз, таассуротларингиз саёҳатингизни безаб турган ёрқин ва ўзига хос маросимларга эга бўлган байрам тантанасига ташриф буюринг.

Маҳалла ўзбек маданиятида катта ўринда тутади. Бу одамларни бирлаштиради, яқинлаштиради, ижтимоий мавқеи, миллати ва динидан қатъи назар, ҳар бир инсонга ҳурмат билан муносабатда бўлишни ўргатади.

Зеро, бу оддий яшаш жойи эмас, меҳнатсеварлик, одамийлик, одоб-ахлоқ каби хусусиятлар ҳукмрон бўлган турмуш тарзи ва тафаккур тури, асрий анъанасидир.

Ёш авлод тарбияланган халқ анъаналари, урф-одатларини кекса авлод вакиллари айнан маҳаллаларда асраб-авайлаб, кўпайтирдилар.

Шундай қилиб, ўзбек маҳалласи Ўзбекистонда фуқаролик жамиятининг ўзига хос институтидир. У халқимизнинг ўтмиши ва бугунини боғлайди, жамиятнинг ижтимоий-маданий ривожланишидаги қийинчиликларни енгиш, тўғри ечим топишга ёрдам беради.

Ўзбекистон халқи қувноқ ва ҳамдард, меҳмондўст ва очиқ халқдир. У ҳар қандай янгилик учун очиқ, лекин шу билан бирга унинг илдизларини унутмайди, бой тарих ва дастлабки анъаналарни диққат билан сақлайди ва эслайди. Ўзбеклар кўнгил очишни, катта байрамларни миллий мусиқа ва жўшқин рақслар ижросида кенг миқёсда нишонлашни яхши кўрадилар ва биладилар. Қўшиқ ва рақслар, мазали таомлардан иборат тўлиқ дастгоҳ ва аъло кайфият – ўзбеклар миллий байрамларини шундай нишонлайдилар.